چربی های احشایی به عنوان چربی هایی شناخته می شوند که در میان تنه و اطراف ارگان های بدن تجمع کرده اند.
چربی های احشایی معمولا زیر پوست نیستند و در عمق بدن ذخیره شده اند. چربی های احشایی می تواند خطر ابتلا به بیماری های قلبی، دیابت نوع 2 و برخی از سرطان ها را افزایش دهد.
متاسفانه آمار افراد چاق روز به روز در حال افزایش است. از این رو تعداد بسیاری از افراد بالغ در خطر ابتلا به بیماری های مرتبط با چاقی هستند.
بسیاری از افراد این را می دانند که کاهش وزن و خلاص شدن از چربی های اضافه بدن، می توانند سلامتشان را بهبود ببخشد.
دیگر شاخص مهم درباره سلامت در کنار چربی کلی بدن این است که چربی ها دقیقا کجا ذخیره شده اند.
چربی های عمقی در بدن یا احشایی به عنوان چربی هایی شناخته می شوند که در میان تنه و اطراف ارگان های بدن تجمع کرده اند.
چربی های احشایی نزدیک ارگان هایی نظیر کبد، روده ها و قلب ذخیره می شوند. می توانند خطر بالا رفتن کلسترول خون و تری گلیسیرید را افزایش دهند.
سلول های چربی می توانند چیزی به نام Cytokines سیتوکین تولید کنند که از عوامل التهاب زا هستند. به همین دلیل است که ذخیره شدن چربی اطراف ارگان های بدن می تواند سطح التهاب را افزایش دهد و باعث مقاومت در برابر انسولین شود.
چربی احشایی به رگ اصلی کبد که رگ پورتال نام دارد نزدیک است. رگ پرتال، خون سرشار از مواد مغذی را از روده به کبد منتقل می کند.
چربی احشایی به صورت کلی از نظر متابولیک فعال به حساب می آید، یعنی در مسیرهای متابولیک بدن دخالت می کند.
Fatty acid اسید چرب های آزاد از چربی های احشایی می توانند به رگ پرتال بروند و تولید کلسترول کبد را افزایش دهند.